Kultura krwi

źródło filmu: www.youtube.com

Słynna scena prysznicowa z „Psychozy” Hitchcocka i równie słynny keczup? A może parodia horrorów przez pokazanie prawdziwego źródła krwi? Pytania z cyklu „co autor chciał przez to powiedzieć” pozostawimy bez odpowiedzi.

Reklama keczupu Heinz nie była dopuszczona do emisji telewizyjnej. Biorąc pod uwagę, że reklamy zwykłych produktów spożywczych prezentowane są w telewizji naturalnie tak przed godziną 22, na pewno odbiorcami byłby także dzieci. Zbyt wysoki stopień brutalizacji obrazu wpłynął zapewne na taką a nie inną decyzję. Spot, choć przez część konsumentów, uznany za zabawny, wydaje się być mało... apetyczny (żeby pozostać w nazewnictwie branży spożywczej;) ). Pomysł jest dość ciekawy i innowacyjny. Natomiast obraz zlizywania z palca czerwonej mazi, interpretowanej tu jako krew, mieści się zdecydowanie w kategoriach obrzydliwości. Reklama jest niesmaczna i wywołuje nieprzyjemny grymas na twarzy. Dla części odbiorców byłaby zapewne wręcz odstraszająca od zakupu owego produktu i działałaby raczej antypromocyjnie.

Reklamotwórcy chcieli zapewne postawić na to, co dziś się sprzedaje – krew. Nie bez przyczyny studenci dziennikarstwa informowani są na zajęciach, że dobre tematy to między innymi te, które zawierają element nowości, erotyki lub właśnie krwi. Śmierć, agresja i brutalność są poczytne. Odbiorca komunikatu żądny jest napięcia, skandalu, patologii. Wydarzenia niecodziennie, z marginesu wywołują najwięcej emocji. Mamy do czynienia z powszechną brutalizacją języka, obrazu, kultury. Jesteśmy wampirami, głodnymi ludzkiej krwi.